Rzęsistkowica
Zarazki, które wywołują tą chorobę nazywają się rzęsistkami i pochodzą z tak zwanej rodziny wiciowców. Miejscami bytowania tych pierwotniaków są najczęściej: cewka moczowa, pochwa oraz gruczoł krokowy. W ludzkim organizmie pierwotniaki te występują w niewielkich ilościach i nie wywołują żadnych reakcji niepożądanych. Gdy jednak to tej małej ilości „dołączą” inne to wtedy w wyniku ich nagromadzenia pojawia się choroba o nazwie rzęsistkowica. Zarazek ten rozwija się głównie w ciele kobiecym jednak może pojawić się także u mężczyzn. U kobiet objawami tej choroby są: uczucie pieczenia w trakcie mycia, swędzenie, pieczenie w pochwie, wydzielina z pochwy, która ma nieprzyjemny zapach, jest zielona i pienista.
Natomiast u mężczyzna w przypadku tej zakaźnej choroby pojawia się: pieczenie w cewce moczowej, silne parcie na mocz oraz wydzielina pienista z moczowej cewki. Zarażenie się tą choroba ma miejsce przeważnie w trakcie stosunku płciowego. Jednak trzeba podkreślić, że do zakażenia może dojść także w wyniku kontaktu pośredniego, na przykład podczas korzystania z toalety, kąpieli w basenie, używania zakażonych ręczników. Poza tym pierwotniak, który wywołuje tą chorobę może rozmnożyć się sam, bez jakichkolwiek zewnętrznych czynników. Taka sytuacja może mieć miejsce między innymi, gdy dana osoba przesadnie dba o higienę lub po antybiotykowej kuracji. Obecnie na rynku medycznym znajdziemy wiele środków, które potrafią doprowadzić to wyleczenia z tej choroby. Mają one różną postać i podaje się je dożylnie, albo doustnie. Kobietom przeważnie przepisuje się czopki dopochwowe, ponieważ zapewniają one właściwie brak jakichkolwiek ubocznych skutków.
Kuracje musza stosować obydwoje z partnerów, bowiem tylko wtedy może być ona skuteczna i zakażenie się nie odnowi. W trakcie leczenia należy unikać stosunków seksualnych, a także spożywania napojów zawierających alkohol. Choroba ta przybiera formę przewlekłą, ostrą, ale także może być bezobjawowa. Choroby tej raczej trudno jest uniknąć, jednak pewnym zabezpieczeniem jest wierność oraz zachowanie zasad higieny podczas korzystania z obcych toalet. Trzeba pamiętać, że przesadna dbałość o higienę sprzyja zwiększeniu się podatności na infekcje. To bowiem powoduje, że zostaje zaburzone środowisko naturalne. Szczególnie powinny także uważać kobiety w ciąży, ponieważ leczenie tej choroby w trakcie pierwszego trymestru może być dla dziecka szkodliwe.
KIła
To choroba zakaźna z grupy tak zwanych przewlekłych, a przenoszona jest przede wszystkim drogą płciową oraz przez łożysko w łonie matki ( wtedy mówimy o kile wrodzonej). Jeśli chodzi o tą zakaźną chorobę to wyróżniamy tu trzy stadia: kiła pierwotna, kiła wtórna oraz kiła trzeciego okresu. Objawami tego pierwszego etapu choroby są czerwone owrzodzenia w miejscu zakażenia, nie powodują one jednak bólu.
W zasadzie tylko w stadium pojawiają się typowe objawy, w kolejnych natomiast objawy mają zróżnicowany charakter. Zanim jednak choroba „przejdzie” z jednego stadium na drugie ma miejsce tak zwany okres bezobjawowy, co może powodować złudzenie, że choroba została wyleczona. W drugim etapie symptomami są: stany zapalne narządów oraz wysypka, a etapie trzecim symptomów jest o wiele więcej: porażenia, kilaki, głębokie owrzodzenia, schorzenia wewnętrznych narządów, psychiczne zaburzenia oraz niemożliwość koordynacji ruchów w trakcie chodzenia. Bakteria o nazwie Treponema pallidum jest przyczyna tej choroby.
Statystyki mówią, że w przypadku dziewięćdziesięciu procent chorych do zakażenia doszło poprzez drogę płciową. W dużo mniejszym stopniu do zakażenia kiłą dochodzi w wyniku używania zakażonych gąbek kąpielowych, szklanek czy też medycznych urządzeń. Przenosić tą chorobę można także poprzez transfuzje krwi, poza tym po przez łożysko matka może zarazić dziecko. To jak wygląda leczenie kiły zależy od tego w jakim stadium znajduje się choroba. W pierwszym oraz drugim etapie leczenie polega na przyjmowaniu przez chorego penicyliny. Takie leczenie trwa przeważnie około sześć miesięcy. Natomiast jeśli chodzi o trzecie stadium to wyzdrowienie jest niestety niemożliwe, bowiem nawet zniszczenie w organizmie chorego wszystkich zarazków nie spowoduje, że zmiany chorobowe się cofną. W tym przypadku leczenie polega na hamowaniu postępu kiły. Kiła to choroba weneryczna dlatego jeśli tylko zauważymy objawy należy szybko udać się do specjalisty oraz unikać stosunków płciowych. Tu warto podkreślić, że najlepszym sposobem na uniknięcie zakażenia jest zachowanie ostrożności przy wyborze partnerów seksualnych. Trzeba także wiedzieć, że skórne zmiany na płciowych narządach nie muszą wskazywać, że dana osoba choruje na kiłę. Należy jednak koniecznie wyjaśnić to u lekarza. Natomiast kobietom w ciąży zaleca się badanie na obecność zarazków tej zakaźnej choroby.
Trąd
To jedna z najbardziej przewlekłych chorób z grupy chorób zakaźnych, a w dawnych czasach rozpowszechniona była właściwie na całym świecie. Trąd, bo o nim tu mowa, atakuje głównie takie miejsca jak: obwodowe nerwy, skóra, błony śluzowe. W chwili obecnej z tą chorobą można się spotkać przede wszystkim w krajach położonych w południowo-zachodniej części afrykańskiego kontynentu oraz w Ameryce Południowej. Nie mniej jednak czasami trąd pojawia się w krajach południowej części Starego Kontynentu, ale oczywiście wynikiem tego są zakażeni tą chorobą emigranci pochodzący z wyżej wspomnianych rejonów świata. Szacuje się, że na świecie zmaga się z tą zakaźną chorobą mniej więcej sześć milionów osób. Istnieją dwa rodzaje tej choroby, to jest: trąd gruźlico podobny oraz trąd lepromatyczny. Pierwsza postać tej choroby cechuje się tym, że reakcja tkanki na bakterie jest bardzo silna. Kolejne objawy tego rodzaju trądu to: duże uszkodzenia skóry (małe grupy albo pojedyncze), brak bólu w miejscach zaatakowanych ( powodem tego jest uszkodzenie nerwów), po jakimś czasie następuje zniekształcenie kończyn oraz paraliż. Natomiast druga postać tej choroby występują takie objawy jak: małe wydzielanie potu, niewielka zdolność czucia, wypadanie brwi oraz włosów, dosyć szybka utrata zmysłu dotyku, a w okresie późniejszym następuje paraliż oraz atak na resztę organizmu. Rodzaj ten bardzo często nazywany jest także jako postać guzowata trądu, a na twarzy chorego występują w sporych ilościach guzki oraz obrzęki. Przyczyną tej zakaźnej choroby są bakterie, które są niejako spokrewnione z prątkami gruźlicy. Okres jaki potrzebny jest do rozwinięcia się choroby wynosi od dziewięciu miesięcy do aż czterdziestu lat. W czasach obecnych przy szybkim zdiagnozowaniu trądu szanse na wyzdrowienie są bardzo duże. Na rynku medycznym jest dosyć dużo leków, które bez jakiegoś większego problemu powodują, że chory zostaje wyleczony z trądu. Trzeba jednak pamiętać, że jeśli dojdzie do nieodwracalnego paraliżu, czy też uszkodzenia nerwów żadne leki nie będą w stanie tego cofnąć. Leczenie może trwać od sześciu miesięcy do nawet dwudziestu czterech miesięcy. Jeśli chodzi o przebieg choroby to zależy on oczywiście od tego na jaki rodzaj trądu dana osoba choruje. Do samoistnego wyleczenia może dojść jedynie w przypadku trądu w postaci gruźlico podobnej, jednak nie powinniśmy myśleć, że choroba we wszystkich przypadkach tak po prostu zniknie.
Lamblioza
Ta choroba zakaźna występuje niemal w każdym miejscu na Ziemi, jednak najbardziej rozpowszechniona jest w rejonach, gdzie klimat jest gorący. Lambliosis to nazwa tej choroby w języku łacińskim, a wiciowce to jednokomórkowce wywołujące właśnie tą chorobę. Na atak lambliozy narażeni jesteśmy wszyscy, bowiem nie ma tu znaczenia wiek. W przypadku, gdy przebieg lambliozy jest łagodniejszy często w ogóle nie występuję objawy. Natomiast w przypadkach cięższych pojawiają się takie objawy jak: wzdęcia, utrata wagi ciała, biegunka, ból brzucha, wymioty oraz biegunka. Nieraz zdarza się, że występuje uczulenie- na skórze. Zarazić się można w przypadku tej choroby w wyniku kontaktu z żywnością i wodą, które to są zanieczyszczone fekaliami. Właśnie drogą pokarmową zarazki lambliozy dostają się do organizmu, a najczęściej wybierają na swoje „gniazdko” pęcherzyk żółciowy, albo górną cześć jelita cienkiego. Należy uważać, aby kąpiąc się w morzu nie połknąć wody, ponieważ w niektórych krajach stałe nieczystości odprowadza się niestety do morza. Poza tym do zakażenia może dojść także poprzez kontakt z chorym na lambliozę. Zarazki tej zakaźnej choroby znajdują się w kale zwierzęcym oraz ludzkim. Leczenie choroby polega na podawaniu antybiotyków, a kuracja trwa około siedem dni. Poza tym zaleca się stosowanie odpowiedniej diety, która to ma za zadanie osłonić jelita oraz żołądek. W czasie trwania choroby nie jest konieczna izolacja chorego, jednak bardzo ważną rzeczą jest to, aby przestrzegać zasady higieny. Ich przestrzeganie sprawi bowiem, że choroba nie będzie się rozprzestrzeniać, nie będzie dochodzić do kolejnych zakażeń. Do lekarza należy się zwrócić w przypadku długotrwałego bólu brzucha oraz biegunki, a diagnozę będzie można potwierdzić po mikroskopowym badaniu kału. Ostra postać choroby jest przez lekarzy szybko zdiagnozowana, trudnej jest natomiast w przypadku postaci przewlekłej. Choroba najczęściej występuje u pacjentów, którzy zmagają się z chorobami przewlekłymi żołądka. Kolejną grupą, gdzie choroba występuje stosunkowo często to dzieci. Szacuje się, że w naszym kraju około pięć procent z nas ma u siebie takiego pasożyta. Inkubacja tej zakaźnej choroby zwykle trwa od kilku dni do nawet kilku tygodni. Choroba ta nie jest bardzo niebezpieczna, jednak występowanie biegunek, trawiennych zaburzeń i osłabienie mięśni, sprawia że choroba jest bardzo uciążliwa.
Czerwonka
Choroba ta ma kilka nazw, a są to: shigeloza, bakteryjna czerwonka oraz dyzenteria. To zakaźna choroba, której bakterie atakują jelito grube. Najbardziej charakterystycznym objawem czerwonki są biegunki, które mają bardzo ciężki przebieg. Zarazki wywołują uszkodzenie śluzowej błony jelita, a przy tym powodują jej obumieranie, a nawet zdarza się nieraz przebicie ściany tego narządu. Tego typu bakterie produkują substancje, które nazywają się egzotoksynami. Są to substancje trujące, a ich wniknięcie do krwi powoduje, że pojawiają się objawy porażenia, a także występuje zaburzenie nerwowego układu. Oprócz wcześniej wspomnianych biegunek do objawów tej choroby zaliczamy również: nudności, gorączkę, osłabienie krążenia oraz kolkowe bóle brzucha. Bakteryjna czerwonka to choroba charakteryzująca się zdolnością do bardzo szybkiego rozprzestrzeniania się, dlatego też obowiązkiem lekarza jest jej zgłoszenie odpowiednim służbom. Do zarażenia się tą chorobą wystarczy niewiele, bowiem może to mieć miejsce w wyniku kontaktu z chorym, przez wodę, pokarm. Poza tym bakterie tej zakaźnej choroby mogą przenosić muchy, które później mogą je przenosić na pokarm. Leczenie tej choroby polega na zwalczeniu infekcji oraz towarzyszących objawów. Aby pokonać zarazki czerwonki potrzebna jest dosyć duża liczba antybiotyków. Podaje się także kroplówkę, ponieważ biegunki prowadzą do dużego odwodnienia organizmu. Niekiedy niezbędne okazuje się być zastosowanie sztucznego odżywiania, jednak stosuje się to w bardzo ciężkich przypadkach. Jak już wcześniej zostało wspomniane do zakażenia tą chorobą zachodzi stosunkowo łatwo, dlatego przebywając w krajach tropikalnych oraz u nas w okresie letnim należy zachowywać się zgodnie z podstawowymi regułami higieny. Mam tu na myśli takie czynności jak przechowywanie żywności, wody oraz przyrządzanie potraw. Warto także pamiętać, że lód i zimne napoje mogą powodować wyziębienie jelita, co z kolei może przyczynić się do powstania tak zwanej ukrytej czerwonki. Dostępna jest także szczepionka przeciw tej chorobie, która co prawda nie uchroni nas w pełni przed chorobą jednak powoduje, że ewentualne objawy będą mieć łagodniejszy przebieg. Jeśli jednak od razu po pojawieniu się objawów udamy się do specjalisty, możemy być pewni, że unikniemy poważnych komplikacji. Warto także pamiętać, że jako zarażeni jesteśmy dla innych niebezpieczeństwem, dlatego dbałość o sprawy higieniczne jest tu podstawą.